“Başımı göğsüne koyup yüreğimi dinlerdim

 Sessiz türkülerdi duyduklarım öfke yüklü ama sevecen

Sen uyurken yüzüne dalardım

 Soluğun denizlerin ötesine taşırdı sevgini

 Ateşler yakıyordum kanımda

 Gülüşün toprağa düşen ince yağmur

İçice ölüm ve yaşam var olunca başlamış

 Yabancı bir güldürü gibi gelirdi ölüm bana

 Geldiği an oyuvermiş yüreğimi

 Yıldızlı gecelerde amansız ağlarım...

 Bozkırlara hızla inen karanlık

Satır satır tırmanır doruklara

Yükseklik pençe vurur kartallar adına

Ve kanar doğuda ufuklar ay büyürken...

Gülüşünün söndüğü saat

Yitik sesini yakalıyorum dudaklarımda

Güneş yangını bir damla kan düşüyor gökyüzüne...

 Oğlum ak gerçeğim benim

Merhaba diyorum yeniden sana

Güneşin kanı damlıyor çınarların dallarından

Ve yeniden bahar kokuyor toprak

Merhaba kardaşım oğul

Merhaba”



VECİHİ TİMUROĞLU