İNSANCIKLAR

Gelmeyin üzerime!

Beton yığını binalar

Caddelerde, sokaklarda, giden arabalar.

Yağmayın üzerime!gökyüzünde ki bulutlar

Korkmuyorum beni ıslatmanızdan

Islanmışım ıslanacağım kadar

İçime yağan sağanaktan.

Sokaklarda oynayan çocukları düşünüyorum

Onların ıslanmasındandır korkum.

Onlar çocuk daha

Yürekler pırpır eden kuş gibi

Islanırlarsa hasta olurlar.

Kanatlarını kaldıramazlar

Pırpır eden yürekleri ile

Uçamazlar bir daha.

Gelmeyin üzerime!

Ey! İnsan müsvetteleri

Gözyaşımı sağanak edip içime dökerken

Kızdırmayın bulutları

İnmesinler aşağı

Ne bu hırçınlık insancıklar

İnsanlaşmayanlar

Ne bu yağmur?

Bu ne biçim sağanak

Ey vicdansız bulutlar

Dökülüyorsunuz içime içime

Ne bu kara günler

Bir bir tükeniyorken umutlar,

Aydınlığı yok eden

Yürekleri kapkara insanlar

İnsancıklar

İnsanlaşamayan, insan müsvetteleri.

Gelmeyin üzerime!

Yüreğim paramparça olmuş iken

Gülmeyin karşıma geçip

Unutmuş iken, gülmeyi.

Siz hiçmi bilmezsiniz

İnsanları sevmeyi

Karanlık ve siz

Ne kadar yakışıyorsunuz birbirinize.

Aydınlardan, aydınlıktan uzak

Anladınız mı birgün?

Rahmi Bilici öğretmeni

Aldınız mı? Onun ışığından

Karanlığınızı aydınlatmaya.

Almadınız, biliyorum

Siz o karanlık içinde hergün öleceksiniz

Rahmi Bilici gibi öğretmenler

Yarattıkları binlerce ışık içinde yaşayacaklar.

14.12.2015

Dursunoğlu Ali